Review:Broken 2014 ทำเพื่อดวงใจที่แหลกสลาย

      เมื่อหัวใจต้องแตกสลาย...เมื่อความตายมาพรากสิ่งที่มีค่ายิ่งชีวิตไปอย่างกระทัน...มันไม่เหลือแล้วซึ่งเหตุผลใดๆที่จะหยุดเขา Broken เรื่องราวของโศกนาฎกรรมที่ถาโถมเข้ามาซัด ซังฮยอง อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ภายหลังที่ภรรยาอันเป็นที่รักต้องมาด่วนจากไปด้วยโรคมะเร็ง เหลือทิ้งไว้เพียง ซูจิน ลูกสาววัยมัธยมต้นผู้ซึ่งเปรียบแก้วตาดวงใจดวงเดียวของเขา สิ่งที่มีค่าเพียงหนึ่งเดียวที่ชีวิตแรงงานในโรงงานอย่างซังฮยองเอาไว้ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจ ในคืนวันที่ฝนพรำเหมือนเช่นทุกวันในช่วงนี้ ซังฮยองกลับมาบ้านตรงเวลาแต่เขากลับไม่พบซูจินอยู่ภายในนั้น เขาพยายามติดต่อเธอจากโทรศัพท์มือถือแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมา ในตอนแรกซังฮยองคิดว่าซูจินคงจะไปหลบฝนอยู่ที่บ้านเพื่อนของเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ ให้ช่วยมายืนยันศพเด็กสาวมัธยมต้นคนหนึ่ง ซึ่งตำรวจสันนิฐานว่าน่าจะเป็นศพของซูจินลูกสาวของเขา ซังฮยองนิ่งและปฎิเสธเสียงแข็งว่านี่จะต้องไม่ใช่ศพของซูจินแน่นอน เขายืนกรานว่าจะไม่มาดูศพเด็กคนนั้นแน่นอนเพราะมันต้องไม่ใช่ลูกสาวเขา แต่วันเวลาผ่านไปซูจินก็ยังกลับไม่ถึงบ้าน...ซังฮยองไม่มีทางเลือกจึงจำยอมต้องไปขอดูศพเด็กสาวคนนั้น มันไม่มีความเสียใจไหนอีกแล้วที่หนักหนาสาหัสมากไปกว่านี้ หัวใจคนเป็นพ่อถูกขยี้จนแหลกไม่มีชิ้นดี ร่างของซูจินที่เข็นออกมาจากห้องเย็น ร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ที่ถูกซ้อมและทุบตีจนนับไม่ถ้วน ซูจินถูกข่มขืนและฆ่าทิ้งอย่างน่าเวทนา ใครเป็นคนทำ? หลายวันผ่านไปตำรวจก็ยังตามหาตัวคนร้ายไม่ได้ ทุกๆวันซังฮยองจะคอยแวะเวียนไปถามข่าวความคืบหน้าอยู่เสมอ แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงตำรวจไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะหาตัวคนร้ายมาดำเนินคดีได้ จนกระทั่งวันหนึ่งซังฮยองได้รับการข้อความปริศนาที่ถูกส่งมาจากมือถือของซูจินลูกสาวของเขา ผู้ส่งไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นใคร แต่เขารู้ว่าใครเป็นคนข่มขืนและฆ่าซูจิน พวกมันเป็นเด็กมัธยม 2 คนที่อาศัยอยู่ในระแวกทางกลับของซูจิน ในคืนวันนั้นพวกมันมอมยาเธอและลากเธอเข้าไปยังตึกร้างเพื่อลงมือข่มขืนและถ่ายคลิปวิดิโอ แต่ซูจินไม่ยอมและขัดขืนจนถูกทำร้ายจนถึงตายในทีสุด ส่วนคลิปวิดิโอที่ได้มาพวกมันก็ส่งต่อไปขายในตลาดมืดให้พวกจิตวิปลาสที่ชื่นชอบอะไรแบบนี้ซื้อหา สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้พวกมันเอาเงินไปใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ซังฮยองได้ดูคลิปวิดิโอที่ลูกสาวของตัวเองถูกรุมข่มขืนจนจบ น้ำตาลที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุดมันบอกให้เขาตระหนักว่า...โทษทัณฑ์ของเยาวชนที่จะได้รับหลังจากก่อคดีอุกฉกรรจ์นั้น มันช่างเบาบางเสียเหลือเกิน อย่างมากพวกมันก็ถูกส่งของสถานดัดสันดานสักปีสองปี เดี๋ยวเดียวก็ออกมายิ้มได้อย่างสบายใจ มีงานรองรับมีเงินมีครอบครัวที่อบอุ่นรออยู่ แต่กลับคนดีๆอย่างซูจิน เธอกลับถูกฆ่าตายอย่างไม่มีใครเหลียวแล เธอจากไปไม่มีวันกลับ แต่บรรดาคนที่รุมข่มขืนและฆ่าเธอ กลับได้รับโทษเพียงน้อยนิดอย่างงั้นน่ะหรือ ซังฮยองจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น พวกมันจะต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำลงไปกับซูจินอย่างสาสม ซังฮยองได้เริ่มตั้งศาลเตี้ยและออกไล่ล่าและฆ่าล้างแค้นพวกเด็กๆเพื่อลูกสาวของเขาไปทีละคน

ระดับของเนื้อหา

       ถึงเปิดเรื่องมาตัวหนังจะบอกว่าชื่อและบุคคลภายในเรื่องนี้ไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงๆ แต่ว่ากันกันว่าตัวหนังได้รับแรงบันดาลใจมาจากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในเกาหลี และนี่ไม่ใช่แค่คดีแรก หลายต่อหลายเหตุการณ์ฆาตกรรมและข่มขืนที่เกิดขึ้น มีจำนวนไม่น้อยที่เป็นฝีมือของเยาวชนและกฎหมายเกี่ยวกับเยาวชนของเกาหลีนั้นก็ไม่รุนแรงพอ มิหนำซ้ำยังออกแนวปกป้องเด็กๆพวกนั้นเสียด้วยซ้ำไป ถามว่าทำไมนะหรอครับ ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะประเทศเกาหลีถือว่าเป็นเมืองที่เจริญแล้วในด้านต่างๆ จะให้มีการลงโทษประหารชีวิตเด็กก็ใช่ที่ อีกทั้งเด็กๆยังมีโอกาสกลับเนื้อกลับตัวได้มากกว่าผู้ใหญ่พวกเขาจึงเล็งเห็นและให้โอกาส แต่ลองคิดในมุมกลับกัน อายุ 16-17ปี บ้านเราถือว่าเด็กไหมครับ รู้ภาษาแล้วหรือยัง ตัวหนังเองก็กึ่งเสียดสีในจุดนี้ให้ผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองได้รับรู้ว่าเด็กอายุ 17ปี ทำอะไรได้มากมายขนาดไหน ถึงขนาดพังชีวิตคนสองคนให้พินาศย่อยยับได้แค่ไหนกัน

ระดับความสยอง

          เจ็บปวด เจ็บปวดและเจ็บปวด ไม่มีตรงไหนไม่ปวดร้าวทางใดก็เท่ากัน (นั่นรีวิวมาเป็นเพลงซะด้วย) ไม่รู้จะพูดยังไง แต่บอกเลยว่าตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเต็มไปด้วยความขมขื่นและทุกข์ ฉากซูจินถูกรุมข่มขืนด้วยเด็กวัยเพียงมัธยม ฉากที่ซังฮยองต้องมาดูศพลูกสาวของตัวเองในสภาพที่สุดแสนจะน่าเวทนา ฉากการตามไล่ล่าล้างแค้นเด็กของซังฮยอง และฉากจบที่ผมคิดแล้วว่ามันต้องจบแบบนี้ ดูแล้วหัวหนักแน่นอนผมการันตี

 ระดับความน่าดู

          เด็กเป็นฆาตกรฆ่าผู้ใหญ่ ทำไปด้วยความไม่เจตนาและยังรู้เท่าไม่ถึงการว่าอะไรควรไม่ควร ผู้ใหญ่เป็นฆาตกรฆ่าเด็ก สัตว์เดรัจฉาน เลวยิ่งกว่าจะหาอะไรมาเปรียบ เด็กทำผิดร้ายแรงติดสถานดัดสันดานไม่เกิน 2 ปี สังคมให้โอกาสไม่มีบทลงโทษอะไรเพิ่มเติม ผู้ใหญ่ทำผิดร้ายแรงติดคุกตลอดชีวิต และอาจจะถึงขั้นประหารชีวิต ผมไม่ได้บอกให้รังเกียจหรืออิจฉาในบทลงโทษที่สุดแสนจะเบาบางของพวกเขา แต่ไหนล่ะสิ่งที่เรียกว่าความยุติธรรม? แล้วพ่อแม่ที่ต้องสูญเสียลูกไปทั้งคนล่ะใครจะรับผิดชอบ เด็กพวกนั้นอาจไม่เคยแม้แต่จะกระทำความผิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่พวกเขานั้นกลับไม่มีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ คุณคิดว่าตรรกะแบบนี้น่ะหรือที่เรียกว่าสังคมที่พัฒนาแล้ว ดูแล้วให้แง่ที่จะต้องเก็บไปคิดตาม เป็นหนังระทึกขวัญที่ไม่ได้มีดีแค่ความสนุกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังแฝงข้อคิดให้กับคนดูอีกด้วยครับ

ลิ้งดูหนัง Broken 2014 เพื่อดวงใจที่แตกสลาย

Broken 2014 เพื่อดวงใจที่แตกสลาย